Na wysokości

Tak bardzo dziwne było to

gdy pułap swój zmniejszyłem

i odkryłem pod chmurami ziemie

bardzo dziwnie obojętną

I twardsze były słowa tu

bardziej przetarte szlaki

a mech na drzewach marny

już nie wiedział gdzie jest północ

Na niebie Bóg uśmiecha się

Mleczną Drogą gwiazd wszelakich

lecz tu pod poziomem chmur

szum w eterze bez znaczenia

W Ciemnych Smreczynach cicho jest

nie rosną już krwawe róży krzaki
aleją Śmierć przechadza się

wiatr białogrzywy szarpie źle

Coraz wyżej beton się pnie

eksponuje braków braki

Matka Ziemia brukowana

bardzo dziwnie nieznajoma

Wróciłem więc wyżej hen

gdzie rosną złote maki

nie myli się na drzewach mech

a świat mniej boli niż ten tam